Hee Reader,
Normaal gesproken schrijf ik de Wendy Express Mail thuis, op mijn eigen laptop. Deze week heb ik 'm voor het eerst, grotendeels, in de trein geschreven.
Ik moest gisteren namelijk naar Utrecht, omdat de laptop die ik van het Nederlands Jeugdinstituut in bruikleen heb een flinke update nodig had.
Twee uur treinen heen, twee uur terug, met een laptop bij de hand. Tijd genoeg om deze mail uit te werken. Zou je denken.
Note to self: geconcentreerd blijven schrijven is lastig als er iemand pal naast je zit, er van alles om je heen gebeurt, en je bovendien meerdere keren moet overstappen.
(Het zou niet de eerste keer zijn dat ik in Delft uit de trein vlieg omdat ik er in Rotterdam al uit had gemoeten. 😅)
Werk jij weleens vanuit de trein? En lukt dat dan, of eigenlijk niet?
.
Liefs,
Speciaal voor jou:
Of-of? En-en!
Voor je handen
De kloof tussen stad en platteland heb ik nooit begrepen.
Ik bedoel, ik begrijp dat die kloof er is. En ik begrijp ook waarom sommige mensen diep ongelukkig worden als ze langer dan een week buitenaf doorbrengen, en andere mensen als je hen in een appartementje propt, ergens op driehoog in het centrum van Amsterdam of Utrecht.
Maar waarom zou je OF voor het platteland, OF voor de stad moeten zijn? Wat mij betreft hebben ze allebei voor- en nadelen. Zijn ze allebei mooi, én lelijk. Het is maar net waar je naar kijkt.
Wist je trouwens dat er een verband is tussen de harde verdeling in stad en platteland en het kolonialisme?
De begrippen 'metropool' en 'periferie' zijn twee van de meest algemeen bekende en aanvaarde post-koloniale gedachten. Het idee dat dunbevolkte "rand"-gebieden uitgebuit (mogen) worden, versus (en voor) de stad als "moeder”/middelpunt van de regio; de plek waar de macht zich concentreert en de mensen worden vermaakt, zodat ze niet te veel klagen.
Kwamen die ideeën destijds compleet uit de lucht vallen?
Nee. Steden die ouder zijn dan het kolonialisme speelden daarvóór al een centrale rol in hun omgeving.
Machthebbers wisten daar slim gebruik van te maken. In het kader van "verdeel en heers", gingen ze aan de haal met wat ideeën die een kern van waarheid bevatten. Ideeën die makkelijk te geloven waren.
Alleen: een kern van waarheid is niet de hele waarheid. En zal dat ook niet worden. Tenzij mensen alles op alles zetten om dat te bewerkstelligen.
Bij deze nodig ik je uit om, als je #TeamStad of #TeamPlatteland bent, deze week een bezoekje te brengen aan "de overkant". Het andere team.
En als je jezelf tot beide teams rekent, of geen van beide? Dan is er vast wel een andere scheidslijn te vinden waar je krampachtig (of hartstochtelijk) bij uit de buurt blijft.
Zo ben ik nu bezig in het luisterboek 'Fascisme' van Daniël Knegt. Niet omdat ik van m'n geloof ben gevallen, of zelfs maar met één been in die ideologie wil gaan staan, maar omdat ik de aantrekkingskracht ervan wil begrijpen.
En omdat ik denk dat 'elkaar terugvinden' begint bij erkennen dat "de ander" nooit een soort eendimensionaal kwaad is.
Voor je hoofd
|
|
Kun je alle ellende in de wereld niet meer aan?
Misschien denk je dat alleen maar.
Ontmoet Megan McDermott.
Een doula die een interessante overeenkomst ziet tussen bevallingen en de paniek en machteloosheid die veel mensen nu ervaren.
|
Voor je hart
“
Elk oordeel is een tragische uiting van een mooie behoefte.
— Marshall Rosenberg